დიდი დრამატურგები თავის თეატრს ქმნიან და იქედან გვესაუბრებიან მარადიულ თემებზე. ანტონ ჩეხოვის „თოლია“ ე.წ. „ახალი დრამის“ ის შედევრია, რომელიც ყველა დროსა და სივრცეში საინტერესო იქნება, რადგან სარკაზმულია, უაღრესად დრამატული, ირონიული, სიმბოლიკით გაჯერებული, მოდერნისტული და ამავე დროს, თავისი შინაგანი ბუნებით, - აპოკალუპტური, რაც ასე ზუსტად ეხმიანება პანდემიით გათანგულ ჩვენს ყოფას.

პიესაში იმდენი ფსიქოლოგიური შრეა, იმდენი პერსონაჟის ხაზი თუ ბედისწერა იკვეთება ერთმანეთში, რომ ეს, თავისთავად გულისხმობს, ახალ რეჟისორულ წაკითხვას, ხედვას, ფორმას, რასაც ბათუმის დრამატული თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი, ანდრო ენუქიძე და თეატრის დასი უკვე სთავაზობს ქართველ (და არა მარტო ქართელ) მაყურებელს.

,,რომელი ძლიერი გამომიწვდის დახმარების ხელს? 
არცერთი! 
არავინ! 
სად ვიპოვი იმ მარადიულს, ჩემი საბრალო, უსუსური, საშინელებამდე მარტოსული ,,მეთი“ რომ მივეტმასნო?
არსად! არსად!“

ლეონიდ ანდრეევი ,,სჯანი“ 
დაბეჭდვამდე ლეონიდ ანდრეევმა მოთხრობა მაქსიმ გორკის წააკითხა. ,,მშვენიერი მოთხრობაა“ - უპასუხა გორკიმ - დაე, ეშინოდეს ცხოვრებისა, სასოწარკვეთის რკინის მარწუხებით შებოჭე მისი საზიზღარი აღვირახსნილობა და თავგასულობა, აღუვსე სულის სიცარიელე თავზარითა და შიშით! თუ ამას ყველაფერს გაუძლებს- გამოჯანმრთელდება, თუ ვერ გაუძლებს, მოკვდება გაქრება!

ანოტაცია:
კინოხელოვნება ხშიად მიმართავს თეატრისათვის შექმნილი პიესების ეკრანიზაციას. არცთუ იშვიათად პირიქითაც ხდება. 
რეჟისორმა გაგა გოშაძემ ნიკოლაუს რ.ბრაერის კინოსცენარზე - „ინცინდენტი, ანდა შემთხვევა მეტროში“ შეაჩერა არჩევანი, რის მიხედვითაც გახმაურებული ფილმი შეიქმნა ჰოლივუდში. 
სპექტაკლი - „ბოლო გაჩერება“ 2011 წელს დაიდგა ბათუმის სახელმწიფო დრამატულ თეატრში და იმთავითვე მიიქცია მაყურებლის ყურადღება მძაფრი სიუჟეტითა და დრამატული სიტუაციით, რომელიც მატარებლის ერთ ვაგონში ვითარდება . . .

ჩვენ — მსახიობები, რეჟისორი, მხატვრები, კომპოზიტორი, განათებისა და ხმის დიზაინერები, ჩვენ, ვინც ახლა ბათუმის დრამატული თეატრის ამ ახალ სპექტაკლზე ვმუშაობთ, ვიკვლევთ თემას, რომელიც არასდროს „გადადის მოდიდან”, სამწუხაროდ. ჩვენ ვიკვლევთ ომს სროლების, დასვრილი ტანსაცმლის, ტელევიზორებიდან გადმოღვრილი ახალი ამბების გარეშე. ელექტრა წერილს გზავნის ღამის კოსმოსში და ტანზე “Balenciaga”-ს დიდი, შავი კაბა აცვია: 

,, მე და შენ ყველაფერს გავაჩუქებთ და პატარა ქოხს ავაშენებთ იმ კლდესთან, სადაც ბავშვობაში გვითამაშია. ის ადგილი ჩვენთვის შემოვინახე, ყველაფრის თავიდან დასაწყებად. ჩემს მკლავებს მოგცემ, რომ იბრძოლო. ჩემს თვალებს, რომ შეიცნო. ჩემს პირს, რომ ილაპარაკო. ფეხებს მოგცემ სარბენად და ტუჩებს საკოცნელად, - თუ თვითონ ვეღარ შეძლებ. ყველაფერს მოგცემ, ოღონდ დაბრუნდი, ორესტე, დამიბრუნდი. და უგემრიელეს ერბოკვერცხსაც შეგიწვავ!’’

ქართველ მაყურებელს განსაკუთრებით იზიდავს ნოდარ დუმბაძის მოთხრობების ვერსიებზე განხორციელებული სპექტაკლები.

,,HELLADOS” დიდებული მწერლის, ნოდარ დუმბაძის ერთ-ერთი მოთხრობაა, რომელიც ბერძენი და ქართველი ბიჭის განცდებზე, სამშობლოს, მეგობრის სიყვარულზე და მათ ტრაგიკულ ხვედრზე გვიამბობს.

რეჟისორი პეტრე ჩარგეიშვილი, სწორედ ამ მოთხრობის მიხედვით შექმნილ სპექტაკლს სთავაზობს ბათუმელ მაყურებელს.

პრემიერა ეძღვნება ლაშა კუხიანიძის ხსოვნას

ბათუმი სილია ჭავჭავაძის სახელობის პროფესიული სახელმწიფო დრამატული თეატრის და სპექტაკლ "HELLADOS"-ის პარნიორია, აკად . ბ. ნანეიშვილის ფსიქიკური ჯამრთელობის ეროვნული ცენტრი და ბათუმის სამედიცინო ცენტრი

პოლონელმა დრამატურგმა კატაჟინა კნიხალსკამ ,,კლასიკური კოპროდუქციის“ პიესა ორი სამსახიობო ჯგუფის - ელენა მოდჟეიევსკას სახელობის ლეგნიცისა და ბათუმის სახელმწიფო დრამატული თეატრის მსახიობების საუბრებსა და იმპროვიზაციაზე დაყრდნობით შექმნა. სწორედ რეპეტიციების პროცესში გამოიკვეთა ის თემები, რომლებიც საფუძვლად უდევს სპექტაკლის შემადგენელ ექვს სურათს. თითოეული  სურათი დამოუკიდებელ, მთლიან ერთეულს წარმოადგენს, თითოეული მათგანი სხვადასხვა სპექტრით  წარმოაჩენს საქართველოსა და პოლონეთის გადაკვეთის წერტილებს, ეს შეიძლება იყოს მსგავსი ისტორიული წარსული, ორი ქვეყნის დამაკავშირებელი პიროვნება, საერთო ტრავმები, მსგავს ეროვნულ კომპლექსებზე რომ აღარაფერი ვთქვათ. მიუხედავად იმისა, რომ სპექტაკლში წამოჭრილ თემებს სერიოზული ხაზი გასდევს თან და ზოგიერთი მათგანი შეიძლება მკტივნეულიც კი იყოს, გირჩევდით მსუბუქად შეხედოთ მათ - ბოლოს და ბოლოს ეს ხომ მხოლოდ თეატრალური შთაბეჭდილებების კონაა, ორი ერთმანეთისგან სრულიად განსხვავებული, სამსახიობო ჯგუფის შეხვედრის შემდეგ აკინძული.

სპექტაკლის მეტათეატრალური ფორმა და  გადაწყვეტა საშუალებას იძლევა თვითკრიტიკითა და ღიმილით შევხედოთ ხშირ შემთხვევაში არც თუ სასიამოვნო ეროვნულ პრობლემებს. თეატრალური დადგმა არ  მოგვითხრობს ამბავს პოლონურ-ქართულ მეგობრობაზე, არ აღმოაჩენს უნივერსალურ სიმართლეს არც ერთ მოცემულ ქვეყანაზე, არამედ საშუალებას მოგვცემს დავინახოთ საკუთარი თავი მეორე, უცნაური ქვეყნის პერსპექტივიდან, რომლის შესახებაც, სიმართლე რომ ითქვას, ჩვენ - ქართველმა და პოლონელმა მაყურებელმა - არაფერი არ ვიცით.

სპექტაკლის შექმნასა და მის განხორციელებას აფინანსებს ქვედა- სილეზიის თვითმმართველობა და აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკის განათლების, კულტურისა და სპორტის სამინისტრო.

ბათუმის ილია ჭავჭავაძის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრის „დიდი სცენა“ სასიამოვნო სიახლის მოლოდინშია. ცნობილი პოლონელი რეჟისორი იან ნოვარა გამოჩენილი ამერიკელი დრამატურგის პიესას დგამს. ტენესი უილიამსის „მინის სამხეცე“ მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაშია დადგმული სხვადასხვა ინტერპრეტაციით. 

შეუძლებელია არ მოგნუსხოს, არ შეგძრას პიესაში მოთხრობილმა ადამიანურმა დრამამ. ერთი ოჯახის ისტორია _ დედა და მისი ქალ-ვაჟი. მათი ილუზიები ცხოვრებაზე მინასავით სათუთია, ცხოვრება კი მკაცრია, ცხოვრებაში ვერ ხეირობენ ის ნოქრები, ვინც გასაყიდი ფეხსაცმლის ყუთის ხუფზე ლექსებს წერენ. ამ ოჯახის სამივე წევრს თავისი ოცნება აქვს; ისინი მართლაც მოგვაგონებენ მინის კოლბაში მოქცეულ გმირებს. როგორ ინგრევა ადამიანური ოცნებები „მინის სამხეცეთში“? _ აი, ამ ისტროას გვიამბობს ეს საქვეყნოდ გახმაურებული პიესა.