უკრაინელი ავტორის, ივან ფრანკოს „მოპარული ბედნიერება“ მოგვითხრობს სიყვარულის ისტორიას, რომელიც რიგი და რიგი მიზეზების გამო, ვერ შედგა, თუმცა, წლების შემდეგ ახალი ძალით იფეთქა და მსხვერპლიც მოითხოვა...
გულისშემძვრელი ამბავია, რასაც ლიტველი რეჟისორი, ლინას მარიუს ზაიკაუსკასი განახორციელებს ბათუმის დრამატული თეატრის ახალ სცენაზე.

ბათუმის დრამატული თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელმა, ანდრო ენუქიძემ, საქვეყნოდ აღიარებული პოლონელი დრამატურგის, სლავომირ მროჟეკის პიესის მიხეიდვით დადგმა გადაწყვიტა „ახალ სცენაზე“. 

ექვსი მოქმედი პირი - თოფით შეიარაღებული ბაბუა, რომელიც ვერ ხედავს, მუტრუკი შვილიშვილები, ოკულისტი და მისი ექთანი ერთი შეხედვით სასაცილო კოლიზიებს გაითამაშებენ. ბაბუა და შვილიშვილები იმისთვის აკითხავენ ოკულისტს, რომ აღმოაჩინონ და მოკლან ვინმე კარლო... 

უცნაური, მრავლისმთქმელი, სასაცილომდე სასტიკ, შეიძლება ითქვას, ბოდვანარევი ისტორიას მივყავართ ოდესღაც ლაღი ინტელექტუალური ცხოვრებით მცხოვრები ოკულისტის პიროვნების დაშლამდე. იგი დამსმენი ხდება და ბაბუასა და შვილიშვილების ხელში პოლიტიკური შეკვეთის ბრმა იარაღად წარმოჩინდება

ხშირად აღუნიშნავთ, რომ ნოდარ დუმბაძის ლიტერატურული გმირები თითქოსდა სცენისთვის არიანო შექმნილნი.
ცნობილი ქართველი რეჟისორი, გოგი ქავთარაძე ბათუმის დრამატული თეატრის „ახალ სცენაზე“ „საბრალდებულო დასკვნის“ თავის ვერსიას შესთავაზებს მაყურებელს. 
ჩაკეტილი, გისოსებს მიღმა დარჩენილი სამყარო, სადაც ხასიათების მთელი გალერეაა, სადაც ადამიანური ვნებების კასკადია. 
მსგავსი ისტორიები ყველა დროში უყვარდათ, ეყვარებათ კიდეც...

რა ხდება მაშინ, როდესაც მოულოდნელად თავს გვატყდება შეგრძნებები, რომელთა გაკონტროლების ძალა არ შეგვწევს? რა არის ვნება? საიდან ჩნდება? ვიცით კი, კონკრეტულად რომელ წამს იბადება ესა თუ ის შეგრძნება? რატომ ვანგრევთ ადამიანები ურთიერთობებს? რატომ გვეშინია იმ ემოციების, რომლებსაც ვერ ვუმკლავდებით? ვნება იარაღია, რომელის არასწორად წარმართვის შემთხვევაში, შედეგი შესაძლოა კატასტროფული იყოს. სიყვარული ვნების გარეშე წარმოუდგენელია, მაგრამ ვნება ზოგჯერ უსიყვარულოდაც ჩნდება. 

,,უფრო ახლოს“ ეს არის სპექტაკლი სიყვარულზე, მოულოდნელად გაჩენილ სურვილებზე, ემოციურ შიმშილზე, მარტოობასა და მძაფრი შეგრძნებების მოთხოვნილებაზე. ადამიანებზე, რომლებიც ვერც უერთმანეთოდ ძლებენ და არც ერთად ცხოვრება შეუძლიათ. ოთხი პერსონაჟის უცნაურად ჩახლართული ოთხკუთხედი, რომელიც საბოლოოდ შემზარავი შედეგით სრულდება. ეს არის ისტორია ადამიანებზე, რომლებიც მთელი ცხოვრება ეძებენ სიყვარულს და როცა პოულობენ, შენარჩუნების მაგივრად, ყველაფერს ანგრევენ. უფრო მეტის მოთხოვნილება, შეგრძნებების თავიდან განცდის საჭიროება, მარტო დარჩენის შიში და ეგოიზმი - აი ეს არის ის, რაშიც პიესის გმირები ხვდებიან და გამოსავალის პოვნიც მცდელობები, კიდევ უფრო დიდ პრობლემებს უქმნით.
 

მიუხედავად იმისა, რომ ყველა ზღაპრის ბოლო ერთია - სიკეთე ამარცხებს ბოროტებას, სიყვარული კი სიძულვილს, მკითხველი თუ მაყურებელი მაინც მოუთმენლად ელის ამ მაგიურ ჟანრში მოგზაურობას. 
ბრიტანელი რეჟისორი ტარეკ ისკანდერი ახალ სცენაზე წარმოადგენს იგნასი კორნელისენის პიესას - „ზამთრის ზღაპარი“.
ნაწარმოების ბოლო აკორდია ერთ-ერთი პერსონაჟის სიტყვები : „ ამ ამბის მორალია...“ როგორც ხედავთ, დრამატურგი სამი წერტილით ასრულებს ისტორიას. 
რა უნდა იყოს „ზამთრის ზღაპრის“ მორალი ? ამაზე სპექტაკლის ნახვის შემდეგ ჩავფიქრდეთ...